تصمیم‌ها تنها آغاز یک ماجرا هستند.
هنگامی که آدم تصمیمی می‌گیرد،
در حقیقت به درون جریان نیرومندی پرتاب می‌شود، که او را به مکانی خواهد برد که در زمان تصمیم گیری خوابش را هم نمی‌دیده است…

روزگار همیشه بر یک قرار نمی‌ماند
روز و شب دارد
روشنی دارد
تاریکی دارد
کم دارد
بیش دارد
دیگر چیزی از زمستان باقی نمانده
تمام می‌شود و بهار می‌آید...

مشکل دنیا این است که
آدم‌های باهوش پر از شک و تردید هستند،
در حالی که آدم‌های احمق پر از اعتماد به نفس!

وَلَئِنْ قُتِلْتُمْ فِي سَبِيلِ اللَّهِ أَوْ مُتُّمْ لَمَغْفِرَةٌ مِنَ اللَّهِ وَرَحْمَةٌ خَيْرٌ مِمَّا يَجْمَعُونَ

و اگر در راه خدا كشته شويد يا بميريد، [زيان نكرده‌ايد؛ زيرا] آمرزش و رحمت خدا، از آنچه [آن‌ها درطول عمر خود] جمع آورى مى‌كنند، بهتر است.

کسى که جرات دست زدن
به خار را ندارد ،
هرگز نباید
آرزوى گل سرخ را داشته باشد ...

ستایش و سرزنش،
بدست آوردن و از دست دادن،
اندوه و شادی،
همچون باد می‌آیند و می‌روند.

برای خوشبخت بودن
همچون درختی تنومند
در وسط همه آن‌ها آرامش اختیار کن...

همه می‌کوشند صاحب چیزی بشوند که به آن می‌گویند "شخصیت"
کار سختی نیست ؛
شخصیت داشتن یعنی وقتی کسی حواسش به ما نیست باز هم کار درست را انجام دهیم...

سختی کشی ز دهر، چو سختی دهی بخلق

در کیفر فلک، غلط و اشتباه نیست

بازآی ساقیا که هواخواهِ خدمتم

مشتاقِ بندگیّ و دعاگویِ دولتم

زان جا که فیضِ جامِ سعادت فروغِ توست

بیرون شدی نُمای ز ظلماتِ حیرتم

هرچند غرقِ بحرِ گناهم ز صد جهت

تا آشْنایِ عشق شدم ز اهل رحمتم

عیبم مکن به رندی و بدنامی ای حکیم

کاین بود سرنوشت ز دیوانِ قسمتم

مِی خور که عاشقی نه به کسب است و اختیار

این موهبت رسید ز میراثِ فطرتم

من کز وطن سفر نَگُزیدَم به عمرِ خویش

در عشقِ دیدن تو هواخواهِ غربتم

دریا و کوه در رَه و من خسته و ضعیف

ای خِضْرِ پِی خجسته مدد کن به همتم

دورم به صورت از درِ دولتسرایِ تو

لیکن به جان و دل ز مقیمانِ حضرتم

حافظ به پیشِ چشم تو خواهد سِپُرد جان

در این خیالم اَر بدهد عمر مهلتم

بترسید از ظلم به کسی که جز خدا یاوری ندارد...