ستایش خدایی را...

ستایش خدایی را که او را می خوانم و او مرا اجابت می کند

هرچند وقتی او مرا می خواند،کاهلی می کنم.

ستایش خدایی را که با من کمال دوستی را ادا فرمود

با آن که از من بی نیاز بود

و سپاس خدایی را که از خطا و گناهانم با بردباری گذشت ،

گویی که گناهی از من سرنزده است.

خدای من

محبوب ترین موجودات،نزد من است

و به حمد و ستایش سزاوارترین ِ همه ی عالم...

(فرازی از دعای ابوحمزه ی ثمالی)

خدایا! مرا به که وا می گذاری؟

آیا به خویشاوندی که پیوند خویشاوندی را خواهد گسست؟

یا به بیگانه که بر من بر آشوبد؟

یا به کسانیکه مرا به استضعاف و استثمار کشانند؟

در صورتیکه تو پروردگار من و مالک سرنوشت منی؟

(فرازی از دعای امام حسین (ع) در عرفه)